«Κλίμαξ»
ΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ
1.
Πρίν από κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου
και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο
και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου.
2. Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη της εξόδου μας από την ζωή αυτή, είναι συνεχής στεναγμός.
3.
Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίον
οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει
ότι υπάρχουν αμαρτίες για τις οποίες δεν εδείχθηκε μετάνοια.
4.
Δειλιάζει ο Χριστός εμπρός στον θάνατο, αλλά δεν τρέμει, για να δείξη
καθαρά τα ιδιώματα των δύο Του φύσεων, (θείας και ανθρώπινης).
5. Όπως ο άρτος είναι αναγκαιότερος από κάθε άλλη τροφή, έτσι και η σκέψις του θανάτου από κάθε άλλη πνευματική εργασία.
